Szkoła Podstawowa w Horyńcu-Zdroju 

im. Marszałka Józefa Piłsudskiego

       
 
                             

 

 


 

MENU

Strona główna

Program szkoły

Kadra pedagogiczna

Uczniowie        

Plan lekcji   2011/2012     

Samorząd szkolny

Patron szkoły

Program zajęć pozalekcyjnych

Nasza miejscowość

Kalendarz roku szkolnego        

Galeria zdjęć

Publikacje nauczycieli

Linki

Archiwum

Klasy 0 

Przedszkole

Kółko plastyczne

Egzamin klas VI  

Biblioteka szkolna
Centrum informacji multimedialnej

Sport szkolny  

Harmonogram godzin nauczycieli do dyspozycji rodziców

Innowacja  

SZKOLNY  ZESTAW PODRĘCZNIKÓW   OBOWIĄZUJĄCY 
W ROKU SZKOLNYM 2011/2012

(kliknij aby zobaczyć - Word)
 

www.edukator.org.pl




Kliknij na logo

 

 

 Kontakt do nas:

Szkoła Podstawowa im. M.J. Piłsudskiego ul.Sobieskiego 8,

tel. (016) 63-13-015

37-620 Horyniec-Zdrój

woj. podkarpackie

  sphoryniec@gmail.com

 

Jesteś

gościem na naszej stronie

 

      


KRESOWE DZIEDZICTWO

ZIEMI HORYNIECKIEJ
 


Tatarska branka

W 1672 roku armia turecko-tatarska weszła w głąb Rzeczypospolitej. Jeden z zagonów tatarskich dotarł aż do Radruża i obiegł położoną w obronnym miejscu cerkiew. Według miejscowej legendy napastnicy w zamian za odstąpienie od oblężenia zażądali wydania słynącej z nieprzeciętnej urody młodej żony miejscowego wójta Marii Dubniewiczowej. Dziewczyna chcąc ocalić cerkiew i mieszkańców oddała się w ręce Tatarów. Przewieziona została do Kamieńca Podolskiego, gdzie na targu niewolników sprzedano ją do Konstantynopola (ob. Stambuł). Tutaj szczęśliwie dostała się do domu jednego z dostojników tureckich, który pokochał ją i otoczył przepychem. Po 27 latach dawnej brance tatarskiej udało się powrócić do Radruża. Z wdzięczności za ocalone życie, za część przywiezionych skarbów odnowiła podupadająca cerkiew.



Uczniowie kółka regionalnego zaprezentowali spektakl „Tatarska branka” oparty na losach radruskiej bohaterki  w ramach Dziecięcej Biesiadzie Teatralnej organizowanej przez Gminny Ośrodek Kultury w Horyńcu-Zdroju



 



Jednym z przejawów narodowej tożsamości wynikającej często z wielowiekowej tradycji są kształtowane przez lata zwyczaje kulinarne mieszkańców, które wiele mówią nam o historii krajów i zamieszkujących ich tereny lokalnych społeczności.

Piękną polską tradycję stanowi Wigilia Bożego Narodzenia. Zgodnie z polskim zwyczajem kolacja wigilijna składa się z 12 potraw, ale w zależności od regionu i rodzinnych tradycji ich zestaw jest różny. Przesąd mówi, że należy spróbować każdej z tych dwunastu potraw, aby nie zabrakło jej w następnym roku i aby zapewnić sobie szczęście. Wigilijne potrawy powinny być postne, czyli bezmięsne i bez użycia tłuszczów zwierzęcych przy ich przygotowaniu. Powinny składać się z "wszystkiego co w polu, sadzie, ogrodzie, lesie i wodzie" czyli z potraw zbożowych, warzyw, owoców, orzechów, miodu i ryb.
Do tradycyjnych dań wigilijnych, które przygotowuje się w naszej gminie należą: barszcz z uszkami, karp smażony i w galarecie, gołąbki z kaszy gryczanej z grzybami, pierogi z kapusty słodkiej i kwaśnej oraz „maczka” czyli sos grzybowy. A na deser kutia, makowiec i kompot z suszu.
Na zajęciach kółka historycznego uczestniczki uczyły się robić pierogi oraz uszka.

Galeria zdjęć

Galeria zdjęć
 

Cmentarz w Horyńcu – muzeum ludowego kamieniarstwa bruśnieńskiego



27 października udaliśmy się na cmentarz
w Horyńcu-Zdroju. Obejrzeliśmy pomnik wykonany przez jednego z najwybitniejszych kamieniarzy, Grzegorza Kuźniewicza. Pomnik powstał w roku 1928 ku czci poległych w walkach polsko - ukraińskich w latach 1918 - 1919.
Obok pomnika umieszczony jest obelisk z tablicą poświęconą Żołnierzom 9 Pułku 3 Dywizji Piechoty, którzy polegli za ojczyznę".  Zginęli oni podczas walk z UPA w 1946 roku.
Następnie przeszliśmy na cmentarz, gdzie podziwialiśmy wiele starych nagrobków wykonanych przez artystów ludowych z bruśnieńskiego ośrodka kamieniarskiego. Tutaj także znajduje się kaplica - mauzoleum rodziny Ponińskich; ufundował ją Aleksander Oskar Franciszek Poniński na początku XX wieku.


Galeria zdjęć.

 





     

Bitwa pod Niemirowem miała miejsce 7-8 października 1672 podczas wyprawy Sobieskiego na czambuły w ramach wojny polsko-tureckiej1672-1676.
Po kilkugodzinnym odpoczynku pod Narolem jazda hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego ruszyła 7 października w kierunku Cieszanowa i Lubaczowa, kierując się łunami płonących miejscowości.



Straż przednia złożona z jednej chorągwi (60 żołnierzy) dowodzona przez porucznika Linkowicza rozbiła w drodze jeden torhak (niewielka drużyna wojsk tatarskich). Pojmani jeńcy zeznali, że główne siły tatarskie pod wodzą Dżiambet-Girej-Sołtana znajdują się na północ od Niemirowa. Sobieski postanowił zaskoczyć Tatarów i rozbić.

 

W stronę Lubaczowa wysłano dwie chorągwie jazdy (łącznie około 110 żołnierzy). Miały przejść łukiem przez Lubaczów, rozbić wszystkie napotkane oddziały tatarskie i dotrzeć do Niemirowa. Główne siły ruszyły komunikiem na Niemirów. Pod osłoną lasów porucznik Linkiewicz (około 300 żołnierzy) wyprzedził Tatarów i uderzył na nich od strony Niemirowa. Natomiast na tatarskich tyłach Łastowiecki dowodzący oddziałem kilkuset wolentarzy prowadził działania pozorowane. Następnie uderzyły na zaskoczonych Tatarów główne siły Sobieskiego. Starcie było krótkie i zamieniło się w pogoń za uciekającymi Tatarami. W bitwie i pogoni wzięły udział również i podjazdy, wysłane poprzednio na Lubaczów. W czasie pościgu, który przeciągnął się do następnego dnia, dochodziło do pomniejszych bitewek
z wracającymi do kosza niczego nie spodziewającymi się czambułami.

Wojska polskie odniosły znakomite zwycięstwo nad znacznie liczniejszymi Tatarami. Odbito kilkanaście tysięcy jasyru, do tego Tatarzy stracili dużo zabitych i tylko kilkudziesięciu jeńców. Wódz Dżiambet-Girej-Sołtan uszedł z siłami liczącymi zaledwie kilkadziesiąt jeźdźców.








W rocznicę bitwy pod Niemirowem wybraliśmy się do Radruża, który leży w pobliżu miejsca historycznej bitwy stoczonej przez hetmana Jana Sobieskiego.


Zwiedzaliśmy zabytkową cerkiew, cmentarze oraz przyjemnie spędziliśmy czas
przy wspólnej zabawie i ognisku.




Kliknij na zdjęcie aby obejrzeć całą galerię



Uwaga ! Konkurs!
„Co się kryje w horynieckich lasach ?”


Podczas jesiennych wędrówek po lesie w poszukiwaniu grzybów można napotkać wiele interesujących miejsc, zabytkowych obiektów, które są śladami naszego kresowego dziedzictwa narodowego.
Zapraszamy uczniów klas piątych i szóstych do udziału w konkursie fotograficznym, którego celem jest uwiecznienie naszego dziedzictwa kulturowego ukrytego pośród pięknych lasów Gminy Horyniec-Zdrój.

Regulamin konkursu